Şəmkir Rayon İcra Hakimiyyətindən general həlak olan gün (12 iyul 2020-ci il) ona zəng edən məmur kim olub?
Hər zaman olduğu kimi, son vaxtlar KİV-də Nəcməddin Sadıkovun adı yenə hallanmaqdadır. Hətta onun 590 min avroluq zirehli “Toyota” maşını ilə Bakıda qəza törətməsi də mətbuatda işıqlandırıldı.
Dəyərli oxucular, bu təxribatçı general haqqında KİV-lərdə onun qeyri-qanuni, qeyri-insani əməllərini neçə illərdir işıqlandırmışam. Dərc olunmuş yazılardan bəzi epizodları (məlumatları) sizə xatırlatmaq istəyirəm.
Azərbaycan xalqına yuxarıdan aşağı baxan, millətimizǝ və dövlətçiliyimizə qarşı gizlində düşmənçilik hissi bəsləyən, nifrət edən bu özündənrazı, müştəbeh, məkrli və rusbaşlı generalı mən 1992-ci ildən tanıyıram. O vaxt onun rütbəsi pod-polkovnik, vəzifəsi isə briqada komandiri idi. Mənim rütbəm kapitan, vəzifəm isə batalyon (tabor) komandiri idi.
1992-ci il, sentyabr ayının sonu (26 və ya 27 sentyabr) idi. Daxili Qoşunların Baş İdarəsindən bizi (bir batalyon şexsi heyəti) Ağdərə bölgəsinə briqada komandiri polkovnik-leytenant Nəcməddin Sadıkovun sərəncamına göndərdilər. Səhərə yaxın (saat 4 radələrində) Ağdərəyə çatdıq. Şıdırğı yağış yağırdı. Briqada qərargahını mühafizə edən qarovul rəisinə gəlişimiz haqqında N.Sadıkova məruzə etmək istədiyimi bildirdim. O, isə "olmaz, komandir yatır, saat 7-də duranda məruzə edərsən", - dedi. Mən etirazımı bildirərək dedim ki, "döyüş əməliyyatı gedən bölgədə komandir necə rahat yata bilər". Qaraul rəisi bildirdi ki, o, yatanda heç kim oyatmağa curət etmir, özü nə vaxt istəsə onda da oyanır.
N.Sadıkov oyanandan sonra batalyonun (taborun) şəxsi heyətini sıraya düzüb, ona məruzə etdim. O, isə şəxsi heyətlə salamlaşdıqdan sonra rus dilində bir neçə dəqiqə sıra qarşısında çıxış edib, axırda dedi: "Hamı gödəkçələrinin (buşlatların) iç cibinin üstündə soyadlarını yazsın ki, öləndə görək kimdir".
Onun bu sözləri məni həm əsəbləşdirdi, həm də məyus etdi. N.Sadikovun milliyətcə tatar olan şəxsi heyətlə siyasi və tərbiyə işləri üzrə müavininə etirazımı bildirdim ki, “komandir briqada”nın çıxışı batalyonun (taborun) şəxsi heyətində ruhdüşkünlüyünə səbəb ola bilər, onun bu çıxışı təxribat xarakteri daşıyır. N.Sadıkovun müavini isə əli ilə mənə "sus" işarəsi göstərib, asta tonla dedi: "Neyləyək, bu belə adamdı, belə komandirdi".
N.Sadıkovun göstərişi ilə batalyonun (taborun) iki bölüyünün şəxsi heyəti ağır döyüşlərdə gedən kəndlərə göndərildi. Məni isə bir bölüyün şəxsi heyəti ilə “Vəng, Çıldıran” və “Dovşanlı” kəndləri istiqamətində mövqelərimizdə sağ qalmış şəxsi heyəti dəyişməyə (əvəz etməyə) göndərdi. Eyni zamanda müavininə əmr etdi ki, kapitan Nağıyevin (yəni mənim) dəstəsinə 3 (üç) günlük quru yemək (sxoy payok), hərbi sursat və bir ədəd də radiostansiya verilsin. Mən isə N. Sadıkovdan xahiş etdim ki, mövqelər dağlıq ərazidə, meşədədir, hərbi sursat bizə bir az çox verilsin, radiostansiya sıradan çıxa, əlaqəmiz sizinlə kəsilə bilər. O, isə bildirdi ki, narahat olma kapitan Nağıyev, həmin mövqedə 2 (iki) zirehli maşın da var, döyüş şiddətlənsə sizə kömək göndəriləcək.
Lakin N.Sadikovun göstərişi ilə bizim dəstəyə 3 (üç) günlük quru yemək verilməsi məni şübhələndirmişdi və bu 3 (üç) gün ərzində nəsə xoşagəlməz (təxtibat) olayın baş verecəyini hiss edirdim. Çünki mən bir il (1991-1992) "O MON"un tərkibində bölük komandiri kimi bölgələrdə (Ağdam, Füzuli və Goranboy) döyüş təcrübəsi qazanmış və bəzi təxribat xarakterli hadisələrlə qarşılaşmışdım. Yalnız öz qəti qərarım nəticəsində həmin olayların təxribatların qarşısı alınmışdır.
Əlqərəz, mövqelərə çatdıq. Sıx meşəlik olan bu dağlıq ərazidə komandirsiz özbaşına buraxılmış 40 (qırx) nəfərə yaxın daxili qoşunların gizirlərini gördüm. Hərdənbir mövqelərimizə müxtəlif çaplı silahlardan düşmənlərimiz atəş açırdı. Biz də onların cavabını verirdik. İkinci gün atışma şiddətləndi. Baş leytenant olan həkim (adını unutmuşam) ayagından yaralandı. Həkimi qərargaha göndərdim. Rabitəçi-radist əsgər aparatın işləmədiyini, sıradan çıxdığını bildirdi. Axşama yaxın atışma səngisə də bir neçə nəfər yaralanmışdı.
Üçüncü gün atışma tədricən şiddətləndi və düşmən ağır artilleriya qurğularından da (silahından) istifadə etməyə başladı. Bizim kordinatlarımızı dəqiq bildikləri üçün itkilərimiz çoxalırdı. N.Sadıkovun bizə üç günlük quru yemək verilməsini xatırladım. Zirehli maşınlara ağır yaralıları yığdırıb, onları qərargaha göndərdim. Şəxsi heyətin yüngül yaralı və sağ qalanlarına döyüşə-döyüşə, kiçik dəstələrlə mühasirəyə düşməmək üçün meşədən çıxmağı tapşırdım. Mənimlə səkkiz nəfər əsgər, iki nəfər gizir və bir nəfər baş gizir meşədən çıxdıq.
Hava artıq qaralmışdı. Baş gizir çiynindən yüngül yaralanmışdı. Arabir atəş səsi eşitsək də meşədən 10-15 km aralanmışdıq. Qəfildən "dayan, kimdi gələn" komandası eşitdik. "Özümüzünkülər" deyib, onların kim olduğunu soruşdum. Dedilər biz OMON-çularıq. Mən soyadımı dėyəndə onlar məni tanıdılar. Çünki mən 3 ay olardı Daxili Qoşunun tərkibində xidmət etmək üçün OMON-dan keçmişdim. Onlardan xahiş etdim ki, nəqliyyat vasitəsi verin, bizi Yevlaxa aparsın, N.Sadıkovun haqqında mən şəxsən özüm Daxili İşlər naziri İsgəndər Həmidova məruzə edəcəm. OMON-çular bizə, yəni 11 nəfərə çay-şörək verdikdən sonra Yevlax şəhərinə getmək üçün avtobus verdilər.
Balakən-Baki qatarı ilə Bakıya, Daxili Qoşunların Baş İdarəsinə gəlib komandan Fəhmin Hacıyevə məruzə edəndə o, bizi çox kobud və sərt qarşılayıb dedi: "Siz necə olub sağ qalmısınız, siz hamınız həlak olmalıydınız, ölməliydiniz”. Onun göstərişinə əsasən bizim hamımızı həbs edib, Daxili Qoşunların təsridxanasına saldılar. Təcridxana dolu idi. Hətta orada bir neçə nəfər hərbi həkim də var idi. On gün tədqiqat aparıldı. Gah gündüz, gah da gecə. Tədqiqatçılar tez-tez dəyişirdi. Mən də izahatımda eyni fikri, yəni Nəcməddin Sadıkovun məni heç bir döyüş planı ilə tanış etməməsini və heç bir sənədə, plana da imza atmadığımı, şəxsi heyəti bilərəkdən qırdırmaq istədiyini yazırdım. On gündən sonra tədqiqat başa çatdı. Təcridxanada olanların hamısını azad etdilər. Əsgərləri öz hərbi hissələrinə, həkimləri iş yerlərinə, gizirləri və məni azad etdilər.
Mən də 20 il xidməti stajım olduğuna görə sənədlərmi pensiyaya (təqaüdə) çıxmağa hazırladım. Lakin 2 ay keçdikdən sonra məni Daxili İşlər naziri İsgəndər Həmidov nazirliyə çağırtdırıb bildirdi ki, ölkədə müharibə yeni qızışır, sənin kimi zabit bizə lazımdır, sən də pensiyaya gedirsın. Dedi, get hazırlaş, xüsusi bir batalyonla cəbhə bölgələrinin ən gərgin, ən ağır yerlərinə gedəcəksən.
1992-ci ilin dekabr ayının axırlarında Ağdama göndərildim. Bir ay (yanvar) orada döyüşdükdən sonra Ağdərə bölgəsinə, yenə də N.Sadıkovun briqadasına göndərildim. Ayazlı-şaxtalı fevral ayının bir qış axşamı rabitəçi əsgər bildirdi ki, döyüş mövqelərində olan tabor və bölük komandirlərini N.Sadıkov xidməti yığıncağına çağırır. Gecə saat 12-də meşənin içində böyük hərbi çadırdan ibarət qərargahda N.Sadıkovun 10-15 nəfər idmançı görkəmli cangüdənləri və mühafizəçisi var idi.
Onlardan dörd nəfəri çadırın girəcəyində durub, biz zabitlərdən hərbi sursatı və silahı alıb çadıra buraxırdı. Hava çox şaxtalı idi. Bir az da boz araqdan vurmuş “komandir briqadir” qıp-qırmızı qızarmışdı. O, çıxışının ilk kəlməsindən rus dilində kobud sözlərlə başladı. Özündən başqa hamını günahkar hesab edirdi. Onun tabeliyində olanlara sərt və kobud (qaba) rəftarını bütün Azərbaycan bilir. Ona görə ki, bir neçə dəfə televizor ekranlarında onun şəxsi heyəti təhqir etməsi, hətta bəzi epizodlarda əl qaldırmasının görüntülərini görmüşlər. Bu görüntülər Kəlbəcər istiqamətində gedən döyüşlərdən göstərilmişdir.
Dəyərli oxuyucalar, general Polad Həşimov da dövlətimizə, millətimizə neçə illərdir düşmənçilik münasibəti bəsləyən Nəcməddin Sadıkovun planının qurban olub. Şəmkirdə ictimaiət arasında söz-söhbət gəzir ki, N.Sadıkovun bu məkrli planının baş tutmasına yardım edən Şəmkir İH-nin bir məmuru olub. Belə ki, həmin məmur Polad Həşimov həlak olmamışdan bir-neçə dəqiqə əvvəl onunla telefon bağlantısı yaradıb. Bu telefon bağlantısı nəticəsində general P.Həşimovun harda olduğu təyin olunub və o, raketlə vurulub...
Məlumatlı şəxsin bildirdiyinə görə (ad məlumdur) indi həbsdə olan sabiq İH-in başçısı Alimpaşa Məmmədov həmin məmurun kim olduğunu bilir. DTX və Baş Prokurorluq araşdırma aparsalar, yəqin ki, həmin məmuru aşkar edə bilirlər.
Mövzunu davam etdirəcəyik.
Bəhlul ORUCOĞLU,
I Qarabağ Müharibəsi Veteranı, Ehtiyatda olan Ədliyyə mayoru, yazıçı-publisist
